Notities (9)

IMBOLC

Een nieuwe lente, een nieuw geluid, een nieuw begin…we zijn nog niet toe aan mei, Brigit heeft nog maar net met haar witte staf de ergste kou van struiken en bomen, heuvels en beekjes, dieren en mensen weggenomen, maar toch is zij ook de belofte van een losbreken van de natuur in al haar weelderigheid, kleuren, sappen en beweging. Het is ook de tijd dat ik mijn 50-ste verjaardag hoop te vieren, iets waar ik nu al, met Brigit’s belofte in mijn botten, naar uitkijk. Voor mij is het de stap de derde fase van mijn leven in: crone to be.

Veel mensen vieren hun 50-ste verjaardag met een megaparty; ik ben heel blij en ontroerd dat ik dit kan vieren met een voor mij zinvol ritueel: een ceremonie met de vrouwen die van betekenis zijn in mijn leven, vriendinnen waarvan ik sommigen al jaren ken, mijn zuster, haar dochters, mijn dochter. Mijn vriendinnen zijn, dat zal niemand verbazen, op een enkele uitzondering na op weg om crones te worden, een enkeling IS crone: prachtige vrouwen, creatief, krachtig, vol humor, bevlogenheid, spirituele woede en wijsheid, een weldadig voorbeeld voor ons vrouwen en meisjes.

Crone, de wijze oude vrouw – en nu is het de tijd van Brigit, de maagd, het frisse, het nieuwe, het onschuldige. In een visualisatie naar de ontmoeting met mijn Gestalte (uit de Zijnsoriëntatie) zag ik op de Tor een jonge vrouw naar me toe komen. Zij was in het wit gekleed, in zo’n prachtige lange jurk met wijde mouwen.Zij stak haar handen naar me uit en we pakten elkaars handen vast en we keken elkaar aan. Wijze blauwe ogen keken me aan, vol liefde en mededogen en glimlach. Ik voelde me ontroerd en het voelde veilig, geborgen. Voor mij is zij de wijsheid die in me is, die ik altijd kan aanboren.

Later toen ik me deze ontmoeting herinnerde, voelde zij ineens ook als de jonge vrouw, de jonge vrouw die ikzelf was. Ik begreep dat zij nog altijd in mij zit maar vergeten, onderdrukt – en dat zij mij, oudere vrouw, crone to be, bij de hand neemt om mij (opnieuw) te laten ontdekken wat er fris en nieuw en mooi en avontuurlijks in het leven is. Dit gevoel ontroerde mij enorm en ik ben dankbaar voor dit inzicht. Ik ben niet alleen – ik ben nooit alleen. Cerridwen neemt me nu bij de hand maar Brigit loopt altijd met me mee.

Brigit, aanloop naar mei, belofte van een nieuw fase, naar de dag dat ik 50 word. Voor het eerst in mijn leven ga ik naar Avalon, een pelgrimstocht naar de Godin: maagd, vrouw, moeder, minnares, wijze vrouw. Op dit kruispunt in mijn leven begroet en verwelkom ik de Godin – hail and welcome Godin met de duizend gestalten, de duizend gezichten, de duizend namen, mijn gestalte, mijn gezicht, mijn naam, jouw gestalte, jouw gezicht, jouw naam. Zij leeft in ons, wij leven in haar.

Lida van de Water