dinsdag 3 februari 2009

Notities (2)

In Keuze uit de gedichten 1950-1984 van Adrienne Rich (uitgegeven door Feministische Uitgeverij Sara) staat een intrigerend gedicht. Als antwoord heb ik een eigen gedicht geschreven. Ik wil dit graag delen met jullie. Hieronder volgt eerst het gedicht van Rich, daarna mijn eigen gedicht.

Nauwkeurigheid

Op zoek naar de woestijnheks, de shaman-vrouw
Vergeet de archetypen, vergeet het donkere en
versteende profiel, onderzoek de wolken niet
samengepakt aan de horizoan, violet en groen,
voor haar beeltenis, jaag
de pasklare abstractie niet na, tuur niet naar symbolen.
Zo lang als je haar zonder gezicht wilt, zonder geur
of stem, zo lang als zij niet hurkt
om te pissen of zich te krabben zo lang
als zij niet snurkt onder haar deken
of grijnst wanneer zij ‘s morgens vroeg
de steenkoude maalsteen grijpt
zo lang als zij niet haar eigen merkwaardige
gezicht heeft, met lichte wallen onder de ogen of met een streep
topaas lichtend in het zwarte
van een oog, zo lang als zij niet hinkt
zo lang als je probeert haar betekenis te versimpelen
zo lang als zij alleen maar macht symboliseert
wordt zij hulpeloos en conventioneel gehouden
haar ware kracht teruggevlucht, verder het verleden in
kunnen wij haar niet aanraken of benoemen
en de mond gesnoerd door wie haar nodig hebben
verstikt zij in onuitsprekelijke eenzaamheid

Adrienne Rich


Ik noem je naam

Nauwkeurig of niet
volgens wetenschappelijke normen verantwoord
passend binnen gangbaar denken kloppend in groepsvernauwend denken
ik noem je naam
Onuitgesproken onuitsprekelijk onbestaanbaar onverstaanbaar
noem ik je naam
aarzelend, zoekend, direct, zeker, gepassioneerd
ik noem je bij je naam
Nadenkend zonder erbij na te denken noem ik jou
zingend dansend trommelend schrijvend
ik noem je naam in vele vormen
noem ik jou
heks tovernares shamanka priesteres
vrouw moeder godin
ik noem je naam
koningin soeverein
noem ik jou
maagd minnares moeder oude vrouw
ik noem je bij je naam
Om zo je ware kracht te noemen
je uit het verleden naar nu te halen
opdat je spreekt
en wij niet langer eenzaam zijn

Aleidis

Ik heb dit gedicht geschreven tijdens een Schrijfcirkel die ik begeleid. Het is een samengebalde reactie van één kort moment, van wat het bij me opriep. Hoe zou jij reageren of antwoorden? Zou jij een gedicht of een handpalm, een overpeinzing willen schrijven op dit gedicht van Adrienne Rich? We zien uit naar jullie bijdragen!
16 juni a.s. is er weer schrijfcirkel in de tempel, het gaat hierbij niet om schrijfervaring of dat je goed kunt schrijven,maar om het plezier en de behoefte om je te uiten in schrijven.

Lida van de Water

Geen opmerkingen:

Een reactie posten