Nehalennia herrezen, Sonja Campagne

Ja, zij is herrezen.

Vissers haalden in 1970 brokken op van haar tempel, die verzonken ligt voor de kust bij Colijnsplaat in Zeeland.

Er ontstond een initiatief om de Tempel te herbouwen.
Dit is uitzonderlijk, vooral daar deze Godin er al was vóór de Romeinse tijd en zeker vóór het Christendom, wat nu in die streek wordt beleden.

De beelden en gedenkstenen en altaartjes tonen de godin meestal zittend, met op haar schoot een mand met appels, met naast haar een hond.
Zij draagt een lang gewaad met eroverheen een kort manteltje.
Dit laatste is uniek, er schijnt niet één andere godheid te zijn die dit draagt. 
(Zelf denk ik dan: Dat spreekt vanzelf, er staat toch altijd een straffe wind aan de kust! en zeker als de Godin meevaart op het schip ...  Zij staat namelijk een enkele keer afgebeeld met de voet op de voorsteven van het schip).

Zij was de beschermgodin voor de zeevaarders, vissers, reizigers, maar Zij is ook de Godin van eb en vloed, van de Wateren en van de streken van land-en-water, van de Lage Landen.
Natuurlijk is zij ook de Drievoudige Godin, wellicht zelfs dezelfde als de Lady van Avalon, met haar appels, haar hond ...

Haar Tempel is herbouwd.
Ik heb begrepen dat een kleine groep mannen zich intensief heeft bezig gehouden met dit bizondere project.

 
In 2005 werd "dit historisch heiligdom officieel geopend en ritueel ingewijd. Het gebouwtje is wetenschappelijk verantwoord  maar ook spiritueel ingewijd; het kent een bijzondere  Keltische maatvoering en is van klassieke ambachtelijkheid."
Dit laatste nam ik over van het foldertje en bij die tekst komt het mij voor, dat de Godin werkelijk in ere wordt hersteld!

Welnu, wat was ik verrast toen ik Nehalennia's Tempel zag!
Met een klein groepje priesteressen wilden wij bij ons bezoek aan dit bizonder stukje kust een bijdrage leveren aan het "reclaimen" van deze Godin.

Haar Tempel bevindt zich temidden van het leven, zij staat daar te schitteren temidden van de vrolijke bedrijvigheid van de jachthaven en de zeevisserij.
Een prachtig zacht-okerkleurig tempeltje met echte pilaren.

Wij hebben er een mooie elementen-ceremonie gedaan, een prachtig lied - door Kunama Rundy - tweestemmig gezongen en onze gebeden opgedragen aan Nehalennia.
(Korte tijd later besefte ik tot mijn verrassing dat degene voor wie mijn gebed was geweest, op miraculeuze wijze mentaal en moreel was hersteld ...)

Gekleed in de kleuren van de zee hebben wij aan het strandje een healing-ceremonie voor het water en de Aarde gedaan.
Uit drie verschillende Godinnebronnen - Glastonbury, Kildare en Heiloo - hadden we water meegebracht, hebben dat in een fonkelende straal bijeen gegoten, en zo meegegeven aan Nehalennia's golven.
De bij deze gelegenheid voorgelezen tekst (uit "Lady of Avalon" door  Marion Bradley) bleek wonderwel van toepassing bij onze ceremonie - evenwel er niet door beïnvloed!

"Daar hief zij de Graal nog eenmaal op en schonk de inhoud 

in het grotere water met een glinsterende stroom.

In haar veranderd Zicht zag zij hoe het bronwater een

gloed in zich droeg die zich verspreidde in schitterende

stofjes, tot het hele meer een opalen glans droeg.

Zij wist dat alles waar het water aan raakte een deel 

van de zegen zou ontvangen, tot in alle werelden. "

Tot slot.

Tot slot gingen wij afscheid nemen van de mensen van B+B "De Eenhoorn".

Zij hebben veel affiniteit met zowel het Romeinse als het Keltische verleden van Colijnsplaat. Zij verzorgen rondleidingen, ook naar de Tempel, zodat heel wat vakantiegangers en dagjesmensen in de Tempel komen.

Bij ons vertrek kwam er net een groep terug van zo'n rondleiding.

Wij hoorden hen zeggen:

"Wat een bizondere en goede sfeer is er in de Tempel ...."

Dan kijken wij elkaar veelbetekenend aan en denken:

 - Water naar de Zee dragen - wat een goed idee.

september 2012

Meer weten over Nehalennia? Lees "Nieuw licht op Nehalennia", Annine van der Meer, 2015. Te bestellen op haar website.